Met dank aan de dakdekkers :-(

Zo af en toe mogen de poezen samen moederen. Dat lukt beneden wel maar Jewel wil per se nog niet naar boven met haar kittens.
En moeders wil is wet!

Mensen die hun katten los laten lopen en daardoor een andere kat een angstreactie kan krijgen, beseffen niet wat daarvan de gevolgen kunnen zijn. Wanneer de andere kat schrikt en die schrik projecteert op zijn eigen kattenmaatje, kan het gebeuren dat ze altijd bang voor elkaar blijven. En bange katten vertonen agressiegedrag. Wanneer je dit niet goed krijgt, zit er niets anders op dan de kat te herplaatsen. Moet je je eigen kat weggeven :-( Ik schrijf hierover omdat wij nu in de sores zitten. Van de week was een dakdekker even verderop zo attent om een grote zware rol oud dakbedekkingsmateriaal van een plat dak met een gigaknal op straat te laten vallen. Ik schrok me wild en even later hoorde ik dat er beneden iets misging. Jewel projecteerde haar schrik op Orchid en tot op heden kan ik Orchid niet meer in de huiskamer laten. Omdat ik nu even geen risico meer durf te nemen, voorkom ik nu dat ze elkaar kunnen ontmoeten en dit betekent voor Orchid en de andere wildkleurige poezen, behalve Sijntje, dat zij voornamelijk boven moeten bivakkeren. Geluk bij een ongeluk is dat ik de kittenkooi met deksel beneden in gebruik heb. We hadden hem onlangs bijna weggedaan omdat hij al jaren ongebruikt in de schuur stond (ik ben niet zo van het opsluiten) maar omdat Jewel soms de boeken uit de boekenkast wurmt en dit levensgevaarlijk is voor de kittens die voor de kast liggen, zitten ze nu in die kooi. Ik wilde de kooi eigenlijk niet dichtdoen, zielig voor Jewel, maar bij nader inzien zal zij er niets van oplopen wanneer ik die kooi af en toe een uurtje dichtdoe. De wildkleurtjes hebben ook rechten (op het huiskamerleven). Ze hebben boven wel twee kamers met een buitenren maar Somali's willen nu eenmaal graag bij hun mensen zijn.

Even poseren voor het vrouwtje.

Onder protest dus. Dit is Piccina.

De enige kater van dit nestje en nog een blauwe ook. Eerder was het verschil met de zwartzilveren zusjes amper zichtbaar maar nu begint zijn dekje intensiever van kleur te worden. Blauwe katten krijgen meestal een intensievere ticking en dus groter contrast met hun basiskleur. Hoe dit genetisch zit, kan ik niet verklaren maar het is erg leuk om deze ontwikkeling nu zelf te kunnen volgen.

Trotse Lexie.

Nu hun kopjes mooier worden, is het natuurlijk leuker om ze op de foto te zetten maar hun vermogen tot rondrennen ontwikkelt zich gelijk op. Dit is dus Pollyanna die in volle vaart langskwam.

Mooi profieltje van  QBlue.

Dit is het grotere donkerder katertje.

Qblue wist al een keer over de rand te klauteren.

Het iets kleinere en lichtere katertje ligt bij Jewel. Hem vind ik op dit moment rastechnisch de beste. Hun overleden zusje was ook van zijn niveau qua schoonheid.

Alle drie tegelijk kijken, blijft een cadeautje.

De twee wildkleurtjes hebben nog geen echte namen. We kunnen hem natuurlijk best wel even Onze Mooie Jongen noemen. Dan wordt zijn broer Onze Stoere Jongen.

Keurig gesorteerd op kleur.

 .

De flitser leidde een eigen leven dus alles werd geel.

Maar de foto's zijn te leuk om weg te doen en Blogspot doet niet mogelijk over een gigaatje meer of minder. Mijn eigen website barst uit zijn voegen. Ik ben Hugo zo dankbaar dat hij me ooit geholpen heeft met het maken van mijn website. Ik had ook nooit verwacht dat ik er zoveel mee zou doen.

Het contrast in de kleuren gaat alleen nog maar toenemen. Ondanks de zorgen rondom Orchid is dit wel genieten.

Bij poezenmoedertjes zijn alle kittens welkom. Al zijn ze groen met paarse strepen.

Lexie met haar kwartet. 

Jewel met haar eigen kroost.

Ik ben meer dan tevreden over hun ontwikkeling. De kittens van Lexie worden morgen vier weken en hebben vandaag en gisteren al een keer een vlees/kittenmelk/roomprutje van een eierlepeltje gegeten. Elke dag wordt het verschil tussen de grootte van de kittens van beide nestje, ze schelen acht dagen, kleiner en nog eventjes en ik kan ze met een gerust hart laten drinken bij de moederpoes die ze tegenkomen. De ervaring leert dat de melk van de andere moeder lekkerder is. Het is dus net als met het gras van de buurman ;-)