De kittens van Lexie zijn al echte katjes.

Ze kijken me al aan en kunnen me horen. Zo gezellig. We hebben stapels foto's. Gelukkig biedt internet veel ruimte.

De gelukkige Lexie. Ze doet het zo goed. Gaat op haar tijd ook wel bij haar kittens weg. Wel zo natuurlijk, in de natuur zou ze ook moeten. In hun mandje met verwarmingsplaatje tussen de dubbele wand blijven de kittens lekker warm. M'n nieuwe weegschaal blijkt een extra mogelijkheid te hebben; hij kan ook de temperatuur aangeven. Altijd handig.

 

Bolle Betje, het Somalipoesje, nr. één ligt te drinken en het blauwe katertje ligt gezellig bij zijn moeder.

Lexie met het Somalipoesje

Het oudste poesje; zij heeft een rood bandje.

Bolle Betje ;-) Ik heb het even opgezocht. Het poesje dat echt Bolle Betje heette was geboren in 1974, het jaar dat wij getrouwd zijn.  Bijna 40 jaar geleden. Ze maakt haar naam ook waar, ze is nu de zwaarste.

  

      

Het blauwzilveren katertje

Het blauwzilveren katertje achterin. Lexie kijkt of dat wel goed gaat.

 Een paar foto's om te zien hoe het met de kleuren zit. Heel grappig is het kleurverschil tussen de zwartzilveren variantjes en Somalietjes. De korthaartjes hebben in hun vroegste jeugd crème in hun vacht dat gedeeltelijk of helemaal kan wegtrekken en de langhaartjes kunnen, hoeft niet, met het ouder worden juist weer wel crème gaan krijgen.

Van links naar rechts: blauw katertje, poesje één en het Somalipoesje.

                                             Bolle Betje ligt half onder haar nestgenootjes.

Aan de kleuren op het kopje en de rug is het amper te zien maar de staartpuntjes zijn wel verschillend.

O

Overduidelijk blauw voetzooltje.

Overduidelijk zwart voetzooltje.