Hun laatste maandje hier...

De tijd gaat zo snel. Nog maar één maand en dan mogen ze gaan verhuizen. Na de jaarwisseling want die kunnen ze beter op bekend terrein meemaken. Ze hebben al een proeve van bekwaamheid afgelegd ;-) Zo af en toe is er al ergens een idioot die een vuurwerkbom afsteekt maar tot mijn opluchting reageert daar niemand op anders dan even met de oortjes te draaien. Ik was best bezorgd dat Jewel, door de hele nare ervaring door die gigaknal die de dakdekkers veroorzaakten, nu weer in paniek zou raken. Ik heb al jaren feestvuurwerk van een feestartikelenwinkel in huis en het wordt weer tijd om iedereen weer even te trainen aan die knalletjes met de bijbehorende geur van kruit. Leuk vind ik dit nooit om te doen want met de eerste keer weet je nooit hoe ze gaan reageren. Er zijn best wel een paar kittens die gevoelig zijn voor lawaai. Ze zijn ook niet allemaal stofzuigerproof. Maar daar blijven we ook aan werken.
Jewel werd afgelopen week krols en heeft meteen haar staafje suprelorin gekregen. We hadden toch al een afspraak bij de dierenarts staan om de kittens te laten chippen. Dat verliep trouwens prima. Vooral de poesjes gaven helemaal geen kik. Hoe jonger, hoe makkerlijk, echt!  Lexie heeft haar suprelorin al een paar weken. We hopen zo dat Jewel door haar suprelorinstaafje minder last van haar hormonen gaat krijgen en dat dus haar zorgdrift gaat afnemen. Logisch is die als zogende poes goed aanwezig maar door de schrikreactie door die knal van dat pak mastiek toen in ons straatje, verwacht ze overal gevaar (dat heeft zij toen geprojecteerd in onze wildkleur poes Orchid) voor haar kittens. We hadden een heel goed adresje voor Jewel omdat we dachten dat het ons niet zou gaan lukken om haar in vrede met de andere poezen te laten samenleven. Maar dit is een andere fokster die een soortgelijke situatie ook heeft meegemaakt, wel gelukt en dit is zodanig hoopgevend dat wij er ook voor gaan! We kunnen Lexie toch haar vriendinnetje niet afnemen en wij willen dit lieve meisje ook niet gaan missen! Als de meeste kittens volgende maand weg zijn en de suprelorin echt zijn werk doet, gaan we aan de herintroductie werken.

Bij de dierenarts.
Het ging allemaal zo goed - en weer waren de poesjes flinker dan de katertjes ;-) -
Deze foto staat nu ook op de Facebookpagina van onze dierenarts (Dierenkliniek Bloemendaal).

We hebben een heel ruilsysteem zodat de arme drie volwassen
wildkleurpoezen (en voor de zekerheid ruilt Shabanou ook mee) ook hun deel van het huiskamerleven kunnen hebben.

Het is voor niemand leuk maar voor Orchid het ergste. Op haar heeft Jewel echt de pik omdat zij haar zag toen ze zo schrok. Nieckje en Tresca pakt ze als ze de kans krijgt alleen bij vergissing. Zij lijdt ook het meest door de uitsluiting. Ze is echt een 'benedenpoesje'. Nieckje en Tresca zijn ook graag boven in de slaapkamers en op het dakterras. Dat 'pakken' valt trouwens fysiek heel erg mee. Jewel zal niet bijten of krabben. Dat was in de tijd dat Sijntje een probleem om Dzjeedie had wel anders. Toen moesten we zelfs een keer met een slachtoffer naar de dierenarts. Maar psychisch blijft het  belastend voor alle betrokken dieren. Aangevallen worden in je eigen huis en arme Jewel doet dit ook niet voor haar lol. Zij denkt echt dat er gevaar voor de kittens dreigt.

Maar als tussenoplossing gaat Jewel een deel van de tijd met steeds twee andere kittens naar boven
zodat dit drietal meer beneden kan zijn en ook omgang heeft met de kittens.

Jack wacht tot de kittens weer bij hem komen dollen. Jack en Maverick spelen steeds vaker én wilder met ze.
Daar worden kleine kittens flink van!

Wel slaapverwekkend wanneer ze niet komen. Vanmorgen was Maverick zo leuk met ze aan het spelen dat ik het gefilmpd heb... Had ik me vergist met de knopjes dus geen filmpje :-( Nu maar wachten op een herkansing. Ik heb er goed daglicht voor nodig.

En nog een keer Huibert, maar nu met twee wildkleurdames. Nieckje met haar dochter Orchid. Orchid is trouwens ook overgrootmoeder geworden. Van het nestje van cattery Sadee von Warjo in Groningen. Daarin zitten ook van die prachtige abessijn-variantjes zoals die van ons (ook dezelfde vader).

Als je goed kijkt kan je zien dat ze al flinke repen lamshart weten te verorberen. We hebben vroeger twee keer - in een weekend natuurlijk - een dierenarts om hulp moeten vragen omdat er bij een kitten een - goedbedoeld maar totaal verkeerd fijn gesneden - vlees in zijn keeltje had zitten. Er was geen ademnood maar het was wel onaangenaam en dan gaan we dat niet zitten afwachten tot het er uiteindelijk wel uitkomt.

We snijden alles dus lekker grof, laatst zelfs brokken van ca. 40 gram, en dat ging allemaal op. Al knagende leren ze dat ze hun gebit te gebruiken i.p.v. het klakkeloos binnenslobberen van hun voedsel. Dat kafbijten heeft zelfs een reinigende functie. Eén keer per 24 uur ergens aan knagen, stuk vlees of een stuk gedroogde kipfilet, en de tandplak krijgt geen kans om zich om te zetten in tandsteen. Na de maaltijd even een dweiltje over de vloer en alles is weer schoon.

Het tunneltje is een groot succes. Het is echt bedoeld voor kittens maat Maverick ziet kans om zich
erin om te draaien, dat gaat gepaard met veel lawaai, en oma Tresca zit er verstoppertje in te spelen
maar zj heeft niet door dat haar - prachtige - staart nog in zicht is.

En vandaag kwam Jolanda weer langs voor haar knuffelsessie. Dat lukte prima. Hier met haar Pipje.

En nog een keer.

Het afscheid valt zwaar maar tussentijds kan ze hier nog van de foto's genieten en van die van haar eigen album dat ze over de jeugd van haar Qizmo en Pip aan het maken is. Er is vast geen collega, vriend of familielid meer dat nog geen weet heeft van de aanstaande gezinsuitbreiding ;-)

Maverick poseerde even heel lief met Morrison.

En nog een keer.

Lastig te zien want Pip wordt steeds donkerder, maar Pip showt zich hier ook nog even.

Pip bij overgrootmoeder Shabanou

Helaas overbelicht maar de mooie Polgara hoort er ook bij.

Morrison en Qizmo waren aan het dollen met het speelgoedmuisje maar ze eindigden met elkaar.

Toen ik het lief vroeg, lees, een heel gek geluidje maakte, waren even bereid om op te kijken.

Als afsluiting eentje met mij met de twee kittens die vanwege het bezoekje in de spotlights stonden. Foto's van sommige andere kittens schitteren door afwezigheid. Ik ga zo snel mogelijk de schade inhalen.

Voor wie het filmpje van de spelende kittens en moedertjes van twee weken geleden nog niet ontdekt had, is hier hier een herkansing.