De buikpijnweken

Niet die van de kittens, al hebben ze dat vast wel even gehad toen ze zo misselijk van Lexies bedorven melk waren, maar van mij. Het is voor het goede doel, een lang en gelukkig kattenleven bij lieve mensen, maar het is voor ons altijd afwachten of alles wel zo goed gaat als we zouden willen. Vooral wanneer een dier ver weg gaat, is de stress hierover voor ons zwaarder. Waar de eerste uitgevlogenen met andere katten te maken kregen die al gewend waren om met andere katten om te gaan, moest Peter Pan gaan kennismaken met een poesje dat al een aantal maanden als enig huisdier had geleefd. De praktijk heeft geleerd dat poezen de omgang met andere katten sneller verleren dan katers maar deze poes zat nog wel binnen de normen die wij daarvoor aanhouden. Niet langer dan een half jaar als enige kat is echt wel onze grens.

Maar kijk eens, zo goed gaat het nu met Peter Pan en zijn negen maanden oude, onlangs gecastreerde vriendinnetje!

Polgara hebben we als laatste weggebracht. Helaas zat het kaartje niet in mijn camera dus ik kon geen foto's van haar maken. Alsof ik nog niet genoeg buikpijn over het welzijn van Peter Pan had, maakte zij het extreem spannend door zich de volgende dag te verstoppen. En goed ook. Gelukkig wel met een volle buik want ze had eerst ontbeten en wat gespeeld en daarna haar mensen tot wanhoop gedreven door onvindbaar te zijn. Ik ken dat, paniek omdat je kat kwijt is, eigenlijk zeker weten dat zij niet buiten kan zijn maar die gedachten gaan toch door je hoofd. Of de wasmachine. Zeker weten dat niet een kitten kans kan hebben gehad om tijdens het vullen erin te kruipen maar toch wanneer je er eentje niet snel kunt vinden met trillende handen de machine openmaken. Ik stond al klaar met moeder Lexie in een transportmandje om te gaan helpen zoeken toen het verlossende telefoontje kwam. Al die uren zat zij in een bank boven. Onderin zat een gaatje waardoor zij erin kon kruipen en mogelijk is zij in een zeer diepe slaap gevallen of uitgeput van paniek geraakt toen zij er niet meer uit dacht te kunnen komen of wat dan ook. Bij een tweede check van die bank voelde haar vrouwtje een bobbel, die niet bewoog, en met angst en beven hebben zij de stof aan de onderkant weggeknipt om Polly te kunnen pakken. En toen deed ze ook nog alsof er niets aan de hand was. Haar eetlust, spelen en knuffelen is prima maar ze kon gezelliger doen. Ze is liever boven dan beneden en dat voor een kitten dat in een huiskamer is opgegroeid.

Een van de laatste foto's hier van Polgara en Peter Pan. Zo zijn ze amper van elkaar te onderscheiden en zo is zij overduidelijk een elegant poesje en hij een stoere kater.

Donna, Onzes dus, heeft er niets van opgelopen dat ik had toegestaan dat zij weer bij haar moeder mocht drinken en dat doet ze nu nog. Het is zo'n genoegen om te mogen zien hoe gelukkig moeder en kind met elkaar zijn. Donna heeft ook een perfecte eetlust en groeit uitstekend. We hebben haar ingeschreven voor een somalispecial op een show van een OAH-vereniging. Normaal showen we voornamelijk bij onze eigen vereniging Felikat maar dit zijn de dingen waar we een uitzondering voor maken. Jewel gaat ook mee. Nu maar hopen dat zij zich niet ergert aan Donna. Toen Jewels eigen kittens waren uitgevlogen, had zij ineens genoeg van de andere kittens. Heel apart, voor hetzelfde geld had zij zich als moeder over Donna kunnen uitroepen want beide poezen zorgden ook voor elkaars kittens.

De kittens die al eerder verhuisd zijn, maken het allemaal uitstekend. Ze zijn allemaal thuis!
Morrison werd al snel door Lexies broer Buddha geadopteerd en kreeg grondige wasbeurten maar Gidget, de moeder van Lexie en Buddha, heeft hem nu ook geaccepteerd. Dat ze na haar rustperiode op suprelorin weer krols werd, hield ook. One family!

Morrison slaapt de slaap der onschuldigen bij zijn grote broer Buddha.

Schoon, schoner, schoonst.

Hij mag met de klamboe dollen. Toch weinig vliegen nu. Weinig, maar niet geen want ik ben gestoken door een wintermug. Nooit geweten dat die bestonden.

Vooral de katertjes hadden we een certificaat schootliggen moeten meegeven ;-)

Moet kunnen! Kat op je bord bij je feestelijk gedekte tafel ;-)

Qizmo en Pip zijn samen gebleven en amuseren zich prima. Zo knuffelig als Qizmo hier voor ons en alle bezoekers was en hoe voorzichtig Pip er mee was, zo anders doen ze nu. Qizmo valt juist niet op bezoekers terwijl Pip ze om haar pinkje windt.

Pip en Qizmo amuseren zich uitstekend. Speelgoed genoeg!

En ze zijn ook goed in het vinden van ander speelgoed.

Ook voor hun geldt dat het na hard spelen, goed rusten is.

Qwibus is ook thuis. De andere katten daar zijn ook deels familie van hem en Kimo, zoon van Jack en Shabanou, heeft zich als katermoeder opgeworpen. Hij maakt wel zijn naam waar!

Tsja, dat krijg je ervan wanneer een kat Qwibus heet ;-)