Arme Lexie ziek... en weer beter!

In de nacht van vrijdag op zaterdag hoorde ik een kat verwoed in een kattenbak graven. Wanneer dit opvallend heftig gaat dan weet ik dat er iets speelt. De geluiden die daarna kwamen waren beslist niet goed. Lexie had fikse diarree en even later moest ze ook nog overgeven. Schoon als ze op alles is, deed ze dit ook in de kattenbak. Ik heb gauw alles wat vies was eruit gehaald maar daarbij bleef het met Lexie niet. Het arme meisje bleef spugen en naderhand zat ze ook nog te speekselen. Echt heel ziek dus. Ik heb altijd een middeltje in huis om een maagdarmprobleem in goede banen te leiden maar wanneer er steeds gespuugd wordt, kan je dat niet geven. Gelukkig kwam er aan al dat gespuug een einde en hoefden we niet naar de dierenarts om een injectie met een anti-braakmiddel te geven. Op een gegeven moment kon ik haar een stukje van een tablet Finidiar/Diarstop geven en niet lang daarna kwam ze er weer gezellig bij.  Finidiar/Diarstop zijn verschillende namen voor dezelfde werkzame stof. Echt een geweldig goed middel maar de namen zijn lang zo goed niet. Het is namelijk geen stopmiddel. Dat moet je ook niet gebruiken wanneer er verkeerde stoffen in het maagdarmkanaal zitten. Die moeten er eerst uit. Spugen en diarree zijn daar heel effectief voor. Alleen die toxines etc. die achterblijven moeten ook nog wel en daar is dit middel perfect voor. Het was me ook gelukt om haar een paar cc's kip/rijstbouillon te geven en dat bleef erin. Even later ging ze weer een beetje eten en was het ergste achter de rug. Onze arme meid zo ziek en dit had niet gehoeven als ik wat beter opgelet had met het eten. Ik had van de week kipdrumsticks met wat rijst gekookt (botten weggegooid) maar het vlees had ik op een schaaltje ergens weggezet met de bedoeling dat het wat moest afkoelen. Alleen toen was ik het vergeten en hadden ze hun buikjes al weer met wat anders vol. Het belandde in een zakje in de koelkast waar ik het vervolgens vergat... Omdat het niet vies rook en ik ook aannam dat een kat iets dat bedorven is niet eet, heeft Lexie, hongerig als ze is van het zogen van vier kittens, dit wel gegeten. De honden ook maar die hebben vast een andere darmflora. Alles wat ietwat dubieus is verdwijnt in de hondenmagen. Weggooien is zonde, zeker wanneer het vlees is. Er is toch een levend wezen voor doodgemaakt. Maar wat was ik boos op mezelf. M'n arme lieve dappere, perfecte moedertje zo ziek, letterlijk katmisselijk dus, door mijn schuld. We zijn er nog niet helemaal maar Lexie eet weer en zorgt weer voor haar kittens.

Vandaag zijn haar kittens zes weken oud geworden en omdat ze eerder deze week zo knap poseerden, probeerde ik vandaag weer foto's van ze te maken. Met wisselend succes. Op sommige foto's was de achtergrond scherper in beeld dan de kittens. Het was mijn bedoeling om ze allemaal een voor een op de foto te zetten. Het begin verliep prima maar toen kregen ze het door waar ik mee bezig was en kwam iedereen zich ermee bemoeien.

Deze foto is van vrijdag, nog voor het bedorven kip gedoe. Ik voer kip ook bijna altijd rauw en, in heb het afgeklopt, en dat gaat altijd prima. Omdat ik daar ook heel voorzichtig mee ben. Alles was na een kattenmaaltijd is blijven liggen, wordt hondenvoer. Dat we Pici niet meer hebben, merken we op dit gebied wel. Nu zijn er maar twee die zich over de afgekloven botjes moeten ontfermen. Polly wordt veel te dik. 

Zogen kan je overal. Wanneer ze straks uit de kittenren mogen kan je ze zo werkelijk overal aantreffen. Liefst midden in het looppad in de huiskamer. 

Even opkijken op verzoek.

Pollyanna vrijdag

 

Ik kon niet kiezen uit de foto's van Pollyanna ;-)

Onzes met een van haar zusjes. Ik denk dat de andere Pip is

Ik moet nog even vragen of Jolanda wel zo duidelijk, met haar verrukkelijke Qizmo in dit topic wil staan.

En ook aan haar zus die zo te zien Pip op schoot heeft. Qizmo en Pip gaan later bij Jolanda wonen. Ondertussen geniet Eesz van alle extra aandacht van al die kattenliefhebbers.

Het is echt geen toeval, hij zoekt echt contact.

Er zijn ergere dingen om je zaterdagmiddag mee door te brengen Alleen jammer dat Lexie er toen nog niet bij was. Die lag lekker rustig op bed bij te komen.

Je kan nog wel zien dat Lexie zich nog niet jovel voelde.

Iedere paar dagen verander ik wat aan de kittenspeelbox. Nu hebben ze er hangmandjes bijgekregen,

Maar hun hoogste doel is ondanks alle mandjes en kleedjes - eruit!!

Ze gebruiken de kattenbakken al heel goed. Boven staan van die hoge en zelfs de jongste kittens klauteren er al in voor het goede doel.

Qizmo en Pollyanna. Ik ben nog steeds niet geslaagd voor een betere naam voor haar. Ongemerkt noem ik haar vaak 'Onzes'.

Mazzel voor iedereen is dat we nog een moederpoes hebben. Om te voorkomen dat iemand in het gedrang te kort kon komen, heb ik ze allemaal wat extra eten gegeven en de kleintjes van Jewel een extra flesje.

Welk kind van wie is, is niet meer belangrijk. We ruilen de nestjes en de wildkleur poezen regelmatig zodat die ook in de huiskamer kunnen komen. Helaas is het conflict tussen Jewel en Orchid alleen maar groter geworden. Heel verdrietig. 

Op het moment dat ik dit schrijf, is Jewel met haar kittens boven en Lexie met die van haar beneden samen met de andere katten. Zo krijgen de kleintjes van Jewel ook wat meer rust want die druktemakers van Lexie zijn wel acht dagen ouder en zwaarder. Zo af en toe wordt er best ruig gestoeid.

"Onzes' op de voorgrond.

Mona's Qwibus kijkt zo waar ook een beetje. Maar alle gezichtjes volledig zichtbaar op één foto is zeldzaam. En dan is het ook nog de bedoeling dat de kittens er enigszins scherp op staan.

Deze foto's zijn van de afterparty.

Dat zilveren pootje is niet van Qwibus.

Kijk maar.

Helemaal geen gekke foto, vind ik zelf.

Het is wel dringen geblazen op die kleine oppervlakte. Er moet nog een klimton bij komen ;-)

Straks weer verder - inmiddels zijn we weer een dag verder. Ik ben enorm opgelucht (en heb het afgeklopt) want aan niets is meer te merken dat Lexie zo ziek is geweest. Iedereen is wel eens ziek maar zelf heb ik nooit een echte voedselvergiftiging gehad. Maar van vrienden heb ik wel begrepen dat dit iets verschrikkelijks kan zijn.
Werden de zilvertjes gisteren zes weken oud; vandaag zijn die van Jewel vijf weken oud geworden. Ze eten allemaal al van een bordje (alleen Qizmo help ik af en toe een beetje; hij vindt het lekkerder vanaf mijn vingers) én ze gaan ook al naar de grote kattenbak. Die rand is echt behoorlijk hoog maar ze moeten per se ook 'grote dingen' doen.
Op de radio hebben we nu de top 1000 van radio Nostalgia. Ik heb me met laptop in de slaapkamer geïnstalleerd en overal om me heen liggen kittens te slapen. Ze zijn vast moe. Eerst op de hele verdieping lopen rennen, hebben met het bed verschonen, daarna in mijn benen klimmen en proberen emailtjes te versturen ;-)
Ik ben zo trots op beide moedertjes. Ik dacht dat ik alle zeven kittens op een gegeven moment weer achter het kittendeurtje in het deurkozijn had. Ik had dus niet geteld want er ontbrak nog een en die kwam Jewel zelf aanslepen. Met haar kitten in haar bek, over dat kittendeurtje heen en alles was weer compleet.
Ik ga weer verder met de foto-onderschriften bij de foto's van gisteren.

Het blauwzilveren katertje heeft zulke leuke maniertjes. Nu lekker mancho in de relaxstand maar hij zit me vaak aan te kijken alsof hij het wijste wezentje op aarde is. In het midden zit mr. Q.T. Morrison en Qizmo kon er niet mooier bijzitten.

De drie zilverabessijntjes. Van links naar rechts het blauwzilveren katertje, tijdelijke naam Peter Pan, dan het eerstegeboren poesje dat ik Polgara noem en helemaal rechts Jolanda's Pip. Toen ze nog heel klein was, deed dit poesje me zo aan Sigismund denken. Oude dekkater uit 1984. Ieder dier heeft hier altijd meerdere namen en Beerke Sigismund was er een van. Hij was zo'n lieve kater! De naam Pip is afgeleid van Picina (vernoeming van ons hondje Pici) en ik associeer Pip weer met Beertje Pippeloentje. Zijn we toch weer terug bij Beertje.

Hun ticking komt al heel goed door. Ze zijn echte minikatjes.

Pip

Jewel is weer bezig met haar hobby; boeken uit de kast gooien. Doodenge gewoonte met kittens over de vloer.

Hier doet ze de kittens voor hoe je met het verenstokje kan spelen.

Geconcentreerd 'mooi zitten'.

Helaas is de achtergrond scherper op de foto gekomen dan het poesje. Dit is 'Onzes', het kitten dat wij willen houden maar een andere naam moet krijgen. Pollyanna gaat niet met een andere Polly over de vloer. We zitten nu te denken aan Ziva. De mooie humoristische dame in NCIS. Mooi is deze mogelijke Ziva ook én humoristisch. Ze ziet overal de lol van in.

Staatsiefoto van Polgara.

Ziva trekt haar eigen plan terwijl de drie korthaartjes keurig blijven zitten.

Bijna de foto die ik wilde hebben.

Deze is ook aardig.

En wie doet er weer gek? Ziva.

De drie abessijntjes zijn werkelijk voorbeeldig. Ik ben eigenlijk gewend dat de korthaartjes juist wat ondernemender zijn dan de halflanghaartjes. Wanneer zij al met getickte haren miniatuurkatjes zijn, zijn de somalietjes nog kleutertjes.

Nu mijn probeersels om het drietal van Jewel op de foto te zetten.

Op Radio Nostalgia met de Evergreen top 1000 draaien ze nu nr. 885, Lóiseau van het orkest van Eric Demarsan, het muziekje van de tv-serie ooit waar een grote witte hond een rol in speelde. Zonder deze serie, Belle et Sebastiaan, was Huibert niet verliefd op zo'n grote witte geworden en zonder Dimbo in ons leven was ik nooit op het idee gekomen om een blad over rasdieren te kopen en waardoor ik dus meer dan 30 jaar geleden verliefd werd op de somali.

Qizmo. Hier probeert hij ook op de klimton te komen. Onweerstaanbaar toch?
De somali is echt de mooiste, leukste, liefste, sociaal-intelligentste, kleurrijkste raskat en is dit ook nog eens een super gezond ras met een hoog leeftijdsgemiddelde.

Op zo'n mooie staart moet je toch niet gaan zitten?

Morrison. Bij somalikittens komt de ticking pas na twaalf weken door. Die chique streep over z'n staart!

Morrison leek wel een volleerd fotomodel. Ik kon maar blijven klikken.

De laatste van mr. Q.T. Morrison. Ik hoop dat hij als rasstandaardtechnisch de beste van dit nest later de kans krijgt om de genen van deze combinatie door te kunnen geven. Ik had dolgraag deze perfecte combinatie van Jewel en Boris overnieuw willen doen maar dat kunnen we onze dieren niet aandoen. Hun belang, hun recht op huiselijke veiligheid, telt zwaarder.

Qizmo. Ik noem hem vanwege de mooie brede wigvorm van zijn kopje ook wel 'breedkopmali'. Zo hebben we ook langstaart- en bijv. grootoogmali's ;-)

De twee bruine gebroeders. En wie komt er ook weer kijken? 'Onzes' dus.

En als uitsmijter voor vandaag een mooie foto van de blauwe Kwibus. Zijn basiskleur wordt in de rasstandaard havernoutkleurig genoemd. Precies de kleur van het bont van de klimton.