woensdag 6 november 2013

Hun wereld wordt steeds groter en groter

En de moedertjes doen hun best door ze weer terug te slepen naar een kleinere plek die zij als het veilige nest zien.

Boven hebben de kittens meestal alleen de slaapkamer met een kittendeurtje in het deurkozijn maar wanneer ik er toch bezig ben, laat ik het open staan en dan rennen ze alle kanten op. De kattenkamer in, de badkamer en logeerkamer in en de moedertjes er koerend achteraan. Ze worden gelukkig steeds relaxter op dit gebied en pakken de kittens niet meer doorlopend bij hun nekvel om ze terug te slepen. Kasten en laden zijn ook een groot succes maar dit had vanmiddag wel tot gevolg dat ik Pollyanna, het zilveren Somalipoesje, niet meer kon vinden. Ze kon overal zijn. Vanuit de laden onder het bed, kan ze in het middengedeelte komen waar ik alleen met de grootste moeite bij kan komen. Natuurlijk lag ze gewoon ergens de slaap der onschuldigen te slapen maar ik had geen rust tot ik het hele stel compleet had. Uiteindelijk heeft Huibert haar gevonden. In de grote kast. Waar ik alle verste hoekjes had afgezocht en weer opnieuw had afgezocht, bleek ze gewoon middenin te liggen, lekker weggezakt tussen een paar schoenendozen.
dat
De harmonie tussen de wildkleur dames is nog steeds een groot probleem en we kunnen er eigenlijk niet onderuit door Jewel te moeten gaan herplaatsen. Zo jammer. Jewel is zo'n gezellige levendige meid om om je heen te hebben. Ze ligt ook zo duidelijk te genieten wanneer ze bij me op schoot ligt. Het is ook doodzonde voor ons fokprogramma en dat alleen al het herhalen van deze mooie combinatie, haar kittens waren wel heel erg vroeg met spinnen en knuffelen met mensen,  met Boris niet meer mogelijk zal zijn. Voor Jewel is het in principe niet erg. Ze is erg makkelijk en ontspannen in de omgang, ook gewend om te reizen en zelfs om bij anderen op bezoek te gaan. Dit proberen we met alle opgroeiende dieren te doen om ze de best mogelijke secundaire socialisatie mee te geven. Bang zijn voor autorijden is zo zielig voor ze en met een beetje inzet vaak te voorkomen. Een paar van onze vorige kittens zijn mee geweest toen we onze beide moeders die op dat moment in hetzelfde verzorgingstehuis woonden, bezochten. Wat eerder hebben een keer met haar en Lexie mijn moeder in haar vorige verzorgingstehuis bezocht. Dat was genieten voor iedereen!


Op de stoel tussen de twee knuffelkatjes van mijn moeder. Ze miste haar overleden zilverabessijnse poezen zo. Nu mijn moeder is overleden, zijn de katjes bij ons.




Vandaag hadden we dus de stress over Pollyanna (ik heb nog steeds niet de juiste naam voor haar) en gisteren hadden we dit over Morrison. Jewel vond het opeens nodig om hem naar boven te slepen maar ze liet hem op de trap los waardoor hij een fikse smak maakte. We weten van eerdere ervaringen en de informatie van de dierenarts wat er allemaal mis kan gaan door zo'n val, gescheurde blaas bijv. dus we maakten ons flink zorgen. Gelukkig was hij niet op zijn flank terechtgekomen, meest gevaarlijk i.v.m. schade aan de organen, maar op zijn pootjes. Hij heeft zijn snuitje flink gestoten en heeft meerdere keren zitten te proesten. Hij was best wel van slag maar na een kittenslaapje en de verzorging door een van de moedertjes, het maakt niet meer uit wie welk kitten verzorgt, was hij er weer. Zijn eetlust was even van slag maar omdat zijn broer Qizmo ook nog niet een perfecte vleeseter is, heb ik hem extra flesvoeding gegeven. Een  volle buik doet wonderen. En vandaag zat hij met zijn vijf weken en drie dagen keurig lamshart en kipfilet te eten.





Gisteren kregen ze voor het eerst rauwe kippennekjes. Ik probeer ze zo vaak mogelijk te laten proeven van verschillende soorten vlees. Op visgebied kennen ze al koolvis en zalm (de wilde natuurlijk).

Jewel eet ook enthousiast mee.

Met je pootjes midden in het bordje staan is natuurlijk heel gewoon.
Pollyanna heeft het ook door!

De knappe Qwibus. Hij eet al dagen gelijk op met de kittens van het grote nest. Knap joch!

Ze zouden er kapsones van kunnen krijgen, zo vaak als ze bewonderd en op de foto gezet worden.

Een kitten van Lexie drinkt bij Jewel.


Morrison kijkt alsof hij nog onder de indruk is.



Dit mandje hebben we ooit van zijn nieuwe mensen gekregen. Kittens en mandjes - echt super. Lang niet elke mand is een succes bij volwassen katten.

De klimton hadden we even middenin de box gezet maar dat hielp niet. Ze waren op het idee gekomen dat ze eruit konden en dan houd je ze niet.


Het rode bandje is afgevallen. Wanneer je ze in je handen hebt, is wel te zien wie wie is maar op de foto's valt dat tegen.

Zo keek er toch nog iemand naar het voetbal ;-)

Eruit? Makkie!


En is de ene helft van de box weg en kunnen ze in de hele voorkamer, blijven ze bijna allemaal liggen slapen. Alleen Pip is even bij me langs geweest op de stoel om te kijken of zij ook een berichtje met mijn laptop kon schrijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten