Zo verdrietig, alle moeite en strategieën mochten niet baten; we hebben Donna moeten herplaatsen

Het is nog maar drie weken geleden en inmiddels gaat het heel goed met Donna samen met haar nieuwe vriendje bij Nina en Jim maar hier is het gemis erg groot. Donna was niet alleen zwaan-kleef-aan met haar moeder, speelde heerlijk met mama Lexie en de drie katers en was ook nog eens een gezellige knuffel- en schootkat. Dat laatste is ze gezien de foto's die we van haar en haar vriendje Nobilis krijgen nog steeds. Zij is gelukkig en dat is het belangrijkst. Voor Lexie was het heel moeilijk. Hun moeder-kindband was heel sterk maar inmiddels heeft ze zich aardig hersteld. Ze zoekt ook weer wat meer contact met ons. Omdat Bashiir eigenlijk een adoptiekind van haar was, hadden we gedacht dat hij in de kindrol voor haar zou blijven. Dus niet. Hij is nu tien maanden oud en heeft zich ontwikkeld tot een versierder en heeft dus hele andere interesses voor Lexie gekregen. We hopen dat Lexie snel krols wordt en weer een nestje mag krijgen. Is zij ook weer zo gelukkig als wij onze dieren willen zien.
De foto's van Donna van de laatste tijd.

Ze heeft zichzelf apporteren geleerd en liep er koerend mee rond. In de natuur zou ze de prooi naar haar kinderen of familie brengen.

Donna bij haar nieuwe mensen, samen met vriendje Nobilis. Ze kunnen het erg goed met elkaar vinden. Veel elkaar over en weer wassen, spelen, spinnen en knuffelen. In het begin was Donna 's nachts van slag en liep ze mauwend rond. Je hart draait zich om. Gelukkig is dit verleden tijd. Eerdaags gaan we bij haar op bezoek.

We hebben ook weer nieuwe foto's van broertje Peter Pan uit Duitsland gekregen. Die is net zo gelukkig met zijn vriendinnetje Diva als Donna met Nobilis.

Qwibus uit het nest van Jewel samen met Mona en Renés andere Silfescian Kimo (Shabanou x Jack). Ik heb ook leuke buitenfoto's van ze gezien maar die moet ik opzoeken.

Gevonden:

Wat zijn die buitenrennen voor onze katten toch een feest! Ik had er vroeger nog nooit van gehoord en katten het buitenleven ontzeggen, is voor ons geen optie. Nadat een enge buurman bijna alle katten van ons en omliggende woonblokken had vergiftigd en onze Snoopy ondanks alle mogelijke veterinaire zorg een ellendige dood bij me op schoot was gestorven, wilde onze ene overgebleven poes nadat zij weer was hersteld van de verlamming die ze had opgelopen door een mishandeling (kan niet missen dat dit door hetzelfde stuk ongeluk is gedaan) wel weer graag naar buiten. Gelukkig was zij al gewend aan een gedoseerd (en met een belletje om de vogels te beschermen) buiten zijn maar totaal niet kon niet. Toen bedacht Huibert dat hij wel voor haar een kattenvolière kon bouwen. En dit was het begin van cattery Silfescian want toen we op zoek gingen naar een Somalikitten en de fokker hoorde dat wij het diertje een veilig buitenleven konden bieden, waren we veel eerder dan verwacht aan de beurt.