De kittens van Jewel zijn geboren en 'fotoreportage' van die van Lexie

Ik heb nog niet al teveel foto's van Jewel met haar kittens maar het gaat heel goed met moeder en kinderen. Ik wil ze niet teveel storen met het maken van foto's. Af en toe wegen om hun groei te controleren, is meer dan genoeg. Ik maakte me wat zorgen omdat Jewel wel heel erg veel bij haar kittens blijft maar vanavond ging ze gelukkig wel aan de wandel.

Jewel, een dag voor haat bevalling.

Ga ik straks ook extra lekkere hapjes krijgen?

Ach, zo dik zal ik daar toch niet van worden'.

Ontbijt op bed natuurlijk. Meestal gaat het meteen op maar dit viel niet zo in de smaak.

Oma komt op bezoek.

Wachten op de dingen die komen gaan. In gezelschap van de twee knuffelkatjes die mijn moeder als compensatie voor het gemis van haar twee katjes (Tamara en Minouschka, voorouders van het nestje van Lexie) in het verzorgingstehuis waar zij woonde. Nu zij overleden is, heb ik ze weer in huis.

Deze opbergdoos van de Praxis, tip van Jannie van Rheenen, viel erg in de smaak.

Na een super voorspoedige bevalling op de 64ste dag was Jewel moeder geworden van vier prachtige kittens. De timing van alles pakte super uit. Lexie heeft haar draai gevonden en heeft mijn aanwezigheid niet meer zo nodig waardoor ik me nu op Jewel kan richten. Er zit maar acht dagen leeftijdsverschil tussen beide nestjes dus met het opgroeien kunnen ze veel plezier aan elkaar beleven.

De twee eerstgeborenen; het blauwe katertje. en het wildkleur poesje. Daarna kwamen er nog twee wildkleurige katers. Eentje voor Bart en Karin!!! Die hebben lang op hun bruine vriendje moeten wachten.

De oudste van het nest van Lexie. Vandaag zijn ze negen dagen oud.

Het enige Somalipoesje.

Nummertje drie. Zij is het verste met haar oogjes maar heeft als enige haar navelstreng nog.

Nummertje vier, de enige kater van gezelschap:

Toen ik zag dat de navelstrengetjes weg waren, verwachtte ik ze in het mandje te vinden. Niets dus. Blijkbaar heeft Lexie ze opgegeten want 'schoon moet alles zijn, schoon moet alles wezen!'
Haar grootmoeder heeft het ooit gepresteerd om alle navelstrengen uit het nest te halen en keurig op een rijtje op het kastje naast de mand te leggen. Dat was wel zo uniek; je verwacht zoiets niet van een dier maar Huibert had het echt niet gedaan. Als die van Beerke, het poesje met het meest zilveren gezichtje,  niet snel afvalt, zal ik het met een ontsmettingsmiddel gaan behandelen.